Bu Yılanlar Ölü Taklidi Yaptığında Kendilerini Kirletmek Yasanın Bir Parçası

Çoğu yılan saldırıya uğradığında kaçar veya savaşır. Bir de Kuzey Makedonya’da bir göl üzerinde yer alan Golem Grad adasının zar yılanları var. Bir yırtıcı tarafından yakalandıklarında teatral bir şekilde kıvranıyorlar, misk ve dışkıdan oluşan keskin bir kokteylle kendilerini kirletiyorlar. Sonunda gevşerler, ağızları açıktır ve dilleri dışarı çıkar. Ölü taklidi yapma rolünü gerçekten satmak için bazılarının ağızları bile kanıyor.

Çarşamba günü Biology Letters dergisinde yayınlanan araştırmaya göre, sahnede kova dolusu kan, sahnede veya ekranda inandırıcı olmayan bir dövüşün satılmasına yardımcı olabileceği gibi, yılanların iğrenç sıvılar kullanması da ikna edici bir ölüm performansı sergilemenin anahtarı olabilir.

Hayvanlar alemindeki çeşitli türler, böcekler, balıklar ve amfibiler de dahil olmak üzere bir yırtıcı tarafından rahatsız edildiğinde ölüm numarası yapıyor. Bunu memeliler bile yapıyor; bunların en ünlüsü tekniğe adını vermiş: “keseli sıçan oynamak.”

Belgrad Üniversitesi’nde doktora öğrencisi ve çalışmanın yazarı Vukasin Bjelica, böyle bir performansın “yüksek risk, yüksek ödül senaryosu” olabileceğini söyledi. Bazı yırtıcı hayvanlar, özellikle de bu hayvanlar kokuşmuş ve kanıyorken, birdenbire gevşeyen hayvanlar karşısında şaşkına döner veya tiksinirler. Diğerleri ise yakından ilgilenmeyi bırakıp tutuşlarını gevşeterek ava kaçmaları için zaman tanıyabilir. Ancak sanatçının onu yemekle ilgilenen bir hayvanın etrafında hareket etmeden yatmasını gerektirir. Bu nedenle av, ölü taklidi yaparak geçirilen süreyi azaltmaya çalışmak için güçlü bir teşvike sahiptir.

Bay Bjelica’nın araştırması, Batı Avrupa’dan Batı Çin’e kadar bulunan, zehirsiz, balık seven bir tür olan zar yılanlarına odaklanıyor. Türün bir bütün olarak, ısırma, şişirme ve zehirli bir yılan gibi görünmek için kafalarını düzleştirme gibi çeşitli savunma teknikleri vardır. Ancak ana yırtıcı hayvanları kuşlar olan Golem Grad adasındaki yılanlar genellikle ölü taklidi yapıyor.

Bay Bjelica liderliğindeki araştırma ekibi, 263 yılanı yakalayıp test etti; peşlerinden atıldı ve onları ortadan yakalayarak en geniş savunma davranışlarını kışkırttı. Yılanları incitmemeye dikkat ederek tuttular, yavaşça sıktılar ve yere uzattılar. Bay Bjelica, “Avını yemekte tereddüt eden bir avcı gibi davrandık ve sonra ne yapacaklarını görmek için kayıt yaptık” dedi.

Yılanların ne zaman dışkı ve miske bulaştığını (yılanların yarısının hemen altında), ağızlarından kanın çıkmasına izin verdiklerinde (sadece yüzde 10) ve yılanların ne kadar süre ölü taklidi yaptığını kaydettiler. Bazı yılanlar ölü taklidi yaparken oldukça gergindi ve hareket etmelerini zorlaştırıyordu. Diğerleri o kadar gevşekti ki genç öğrenciler onları kalp şeklinde düzenlediler.

Bay Bjelica, “Bireye bağlı olarak kendilerini gerçekten role adadılar” dedi. Bjelica, stratejinin yırtıcı hayvanlara karşı daha az savunmasız olan yetişkin yılanlar için en iyi sonucu verdiğini söyledi. Genellikle kuşlar tarafından kapılan yavru zar yılanlarının risk alma olasılığı önemli ölçüde daha düşüktü ve çok daha kısa bir süre ölü taklidi yapılıyordu. Ekibin tahmin ettiği gibi, ağızlarından kan akan ve kendilerini misk ve dışkıya bulayan yılanlar, diğerlerine göre ortalama iki saniye daha az ölü taklidi yapma eğilimindeydi.

Bay Bjelica, yırtıcı-av etkileşimlerinde her saniyenin önemli olduğunu söyledi. “Gazeteyi okurken iki saniye çok fazla olmayabilir ama bir yılanın başarılı bir şekilde kaçması için yeterli olabilir” dedi. Strateji aynı zamanda etrafta çok sayıda başka av hayvanı varken en iyi şekilde işliyor gibi görünüyor; yırtıcı hayvanların dikkatlerinin dağılmasına ve dikkatlerinin ölü taklidi yapan yılandan uzaklaşmasına olanak tanıyor.

Ancak Bay Bjelica araştırmayla ilgili bir uyarıda bulundu. Verilerin çoğu alışılmadık bir popülasyondan (tamamen kuşlar ve yüksek lisans öğrencileri tarafından avlanan ada yılanları) geldiğinden, diğer popülasyonlarda ve diğer yılan türlerinde aynı hesaplamaların yapılması için ideal olarak gerçek dünya gözlemlerini de içeren daha fazla araştırma yapılması gerekiyor.

Bay Bjelica, bazı değişkenlerin test edilmesinin imkansız olacağını kabul etti.

“Yılanı incitmeye çalışmıyoruz, bu yüzden onları bir yırtıcı hayvanın yaptığı gibi yakalayıp tutmayacaksınız” dedi. “Ancak avcı, bir araştırma makalesindeki etik kısıtlamalar veya metodoloji bölümleri açısından düşünmüyor.”